Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 października 2005 r., sygn. III SA/Wa 1953/05

1. Przedmiotem interpretacji na podstawie art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ był sposób naliczania podatku należnego od opłat rocznych za użytkowanie wieczyste. Opłaty te zostały ustalone w okresie kiedy nie podlegały w ogóle opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż w świetle wówczas obowiązujących przepisów użytkowanie wieczyste nie było usługą a także nie było towarem. W obowiązującej obecnie ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 54 poz. 535 ze zm./ w art. 8 ust. 1 pkt 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

Użytkowanie wieczyste należy uznawać za wartość niematerialną i prawną. Z tego względu ustanowienie użytkowania wieczystego oraz jego zbycie na podstawie art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest dostawą usług co z kolei przesądza o tym, że wszelkie opłaty za ustanowienie użytkowania wieczystego oraz jego przeniesienie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako kwoty należne z tytułu dostawy usług. Opłaty roczne jako wynagrodzenie za ustanowienie użytkowania wieczystego również podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

2. Organy podatkowe powołując się na treść przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stwierdziły, że w przypadku gdy cena usługi została ustalona w okresie kiedy dostawa tej usługi nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i to w warunkach uniemożliwiających jej zmianę, to po objęciu dostawy tej usługi opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług wskutek działań prawodawcy zmieniającego dotychczasowe przepisy, podatek VAT od sprzedaży tej usługi należy obliczać traktując ustaloną cenę za usługę jako cenę brutto to jest cenę zawierającą w sobie kwotę należnego podatku. Organy nie wzięły pod uwagę, że przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT na gruncie polskiego prawa realizuje wprost zasadę konsumpcyjnego charakteru podatku od towarów i usług.

Omawiany przepis jest zgodny z przepisami zawartymi w I i VI Dyrektywach Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.