Jakie są konsekwencje przedwczesnego zaprzestania naliczania składek emerytalno-rentowych

Płatnik składek w roku kalendarzowym nalicza składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na Fundusz Emerytur Pomostowych do kwoty odpowiadającej 30-krotności prognozowanego przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej w roku kalendarzowym (art. 19 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, dalej ustawa o sus i art. 36 ust. 3 ustawy o emeryturach pomostowych).

Limit, do wysokości którego płatnik nalicza składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe w roku 2012, wynosi 105 780 zł. Ograniczenie rocznej podstawy wymiaru nie ma zastosowania przy ustalaniu podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe i wypadkowe, Fundusz Pracy, Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych oraz na ubezpieczenie zdrowotne.

Obowiązek informowania pracodawcy o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek

Płatnik składek przestaje naliczać i przekazywać do ZUS składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe po osiągnięciu przez osobę ubezpieczoną w roku kalendarzowym kwoty rocznej podstawy wymiaru tych składek. Kwotę przekroczenia płatnik ustala na podstawie własnej dokumentacji płacowej lub informacji uzyskanej od osoby ubezpieczonej albo z ZUS. Jeżeli składki za osobę ubezpieczoną opłaca więcej niż jeden płatnik, ubezpieczony ma obowiązek poinformować wszystkich płatników składek o przekroczeniu kwoty rocznego ograniczenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (art. 19 ust. 5 i 6 ustawy o sus). Za skutki błędnie złożonego oświadczenia odpowiada osoba ubezpieczona. Jeżeli ubezpieczony złoży oświadczenie o przekroczeniu rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe niezgodne ze stanem faktycznym i spowoduje to powstanie zadłużenia z tytułu składek na te ubezpieczenia, to jest on zobowiązany do spłacenia całości tego zadłużenia (§ 10 rozporządzenia składkowego).