Jakie są różnice w ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku dla pracowników i zleceniobiorców

Płatnik będzie zobowiązany uwzględnić zmiany w zakresie zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłków dla zleceniobiorców, jakie wprowadza ustawa o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw z 15 maja 2015 r. Ustawa wejdzie w życie 1 stycznia 2016 r., z wyjątkiem m.in. zmian w zakresie zasad ustalania podstawy wymiaru zasiłków dla ubezpieczonych niebędących pracownikami, które wejdą w życie 1 listopada br.

Podstawę wymiaru zasiłku przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi co do zasady:

● przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc powstania niezdolności do pracy lub odpowiednio

● przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za pełne kalendarzowe miesiące ubezpieczenia chorobowego, jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem wskazanych 12 miesięcy (art. 36 ustawy zasiłkowej).

Wynagrodzenie, o którym mowa, to przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie chorobowe, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne finansowanych przez pracownika (art. 3 ust. 3 ustawy zasiłkowej). Stopa procentowa składek na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez pracownika wynosi co do zasady 13,71% (9,76% + 1,5% + 2,45%). Jeżeli jednak przychód pracownika stanowiący podstawę wymiaru składek przekroczy obowiązującą w danym roku roczną podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe (30-krotność przeciętnego miesięcznego prognozowanego wynagrodzenia w gospodarce narodowej), to obciążenie składkami po stronie pracownika ulega zmniejszeniu, począwszy od miesiąca, w którym doszło do przekroczenia. Jeżeli w danym miesiącu pracownik nie płaci składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, to wynagrodzenie z tego miesiąca, w celu uwzględnienia go w podstawie wymiaru zasiłku, należy pomniejszyć o 2,45% (ponieważ tyle wynosi stopa procentowa składki na ubezpieczenie chorobowe). Jeżeli natomiast składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe zostały naliczone od niższej podstawy niż składka na ubezpieczenie chorobowe (dotyczy to miesiąca, w którym doszło do przekroczenia), to wynagrodzenie za ten miesiąc przyjmowane do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku należy pomniejszyć o średni wskaźnik potrąconych w tym miesiącu składek (posługując się wzorem do jego ustalenia).